Op deze pagina treft u aan:
Grenstenen Extreme point
∆ 176 - 181 (Overdiep - Bourtange) ∆ Meest Oostelijke punt NL
∆ 181 I - 183 XI (Bourtange - Bellingwolde) (Easternmost point NL)
∆ 183 XII - 193 (Bellingwolde - Bad Nieuweschans)
∆ 193 - 200 (Bad Nieuweschans - Nieuw Statenzijl)
We vorderen en komen toe aan bijna het einde van de telling langs de DENL grens v.w.b. deze pagina (t/m nr. 200).
Grensstenen Oost 2: 176- 200
Barnflair, Ter Apel, Bourtange & Bellingwolde
Gp186. Dit was oorspronkelijk de laatste van 13hamervormige grenspalen die rond 1784geplaatst werden tussen het bisdomMünster en Nederland. Deze grenssteen is niet hamervormig dus eenvervanging ooit.
Wat zegt grenspalen-nestor Co Bieze hierover:
"De grenstwisten tussen de bewoners van Groningen en Drente enerzijds, envan het Munsterse gebied anderzijds laaiden steeds weer op. Het Bourtanger moeras werd aan beide zijden langzamerhand zodanig bewerkt,dat er regelmatig een betere afwatering ontstond. Hierdoor werd dit gebied steeds meer toegankelijk, met als resultaat, dat de bewonersdieper in dit gebied konden komen, en meer conflicten met elkaar kregen.Het werd noodzakelijk, om orde op zaken te stellen. Zo werd er op 27oktober 1764 en 10 november 1764 tussen de "Republick der VereenigdeNederlanden" en het "Bisdom van Munster" een grensverdrag vastgesteld,waarbij afgesproken werd, dat er 13 grensstenen zouden worden geplaatst.
De eerste steen zou komen te staan in de nabijheid van het(nu) Duitse dorp Twist. Bij de plaatsing van de stenen was men het erechter niet over eens, waar de stenen met de nummers 1, 2 en 11 precies moesten worden geplaatst. Door deze moeilijkheden ging het plaatsen van de stenen niet door. Het duurde tot 1784 alvorens het er over eens was,waar deze stenen moesten worden geplaatst.
Op 11 oktober 1784 en op 29oktober 1784 werd een definitieve overeenkomst getekend door beidelanden. In dit verdrag werd wederom bepaald, dat er in het Bourtangermoeras 13 grensstenen zouden worden geplaatst."
Volgens een overzicht van Herman Posthumus zijn er hier nog 8 van over.
© tekst Eef Berns ©
Aan het Zuideinde in Bad Nieuweschans staan de voormalige stenen 194 I en 195.
We komen toe aan het bovenste gedeelte van ons Nederland. Uniek omdat vanaf Bad Nieuweschans we het enige grens-stuk bewandelen dat een dubbele telling van grensstenen kent.
Ik bedoel hiermee dat we in Vaals starten met steen 193 (telling tot Losser) en we hier nu ook starten met 193.
Net als bij Vaals, wordt ook hier gewerkt met nogal wat tussensteen. Zagen we bij Vaals dat de tussenstenen na het hoofdnummer een cijfer voerden (193 A), zo zien we hier bij Bad nieuweschans dat de aanduiding een Romeins cijfer is (193 I).
Op de foto's wordt het vast duidelijk.
Grenssteen 196, de Bunderpaal. Deze steen van Bentheimer zandsteen, staat op de coördinaten: 53º10;49.01”N 07º13’39.04”E (of 53.18028, 722751). Ze is daarmee - onbetwist - het meest Oostelijke punt van Nederland.
Er is hier meer opmerkelijk.
Op Topotijdreis is tot 1906 hier nergens een tussenpaal genoteerd.
Topotijdreis tot 1906
De wegenwiki vermeldt als volgt:
In 1957 werd een nieuw gedeelte tussen Hoogezand en Scheemda opengesteld, waarmee de rijksweg tussen Groningen en Winschoten van een redelijke kwaliteit was geworden. Over een nieuwe grensovergang met Duitsland werd in de jaren '50 nog onderhandeld.In 1969 wordt het wegvak Winschoten - Bad Nieuweschans Grens, enkelbaans opgeleverd. In de twee decennia die volgden werden stukje bij beetje de wegvakken tussen Groningen en Bad Nieuweschans als autosnelweg open-gesteld, met op 6 april 1994 de officiële opening van het laatste wegvak als autosnelweg door minister Maij-Weggen.
Topotijdreis vanaf 1907
Wat opvalt is dat tussensteen 196 I ingetekend staat bij de brug over de Wymeerer Sieltief
De stenen 196 II - 196 V worden al lang als onvindbaar genoteerd. Robert Janssen vond 196 II nog in 2015.
Dit blijft zo t/m 1970. In 1971 staat steen 196 I dan naast de Bundersteen 196 en bij de brug staat tussensteen 196 V op de kaart.
Topotijdreis vanaf 1971
Wat opvalt is dat tussensteen 196 I ingetekend staat bij de brug over de Wymeerer Sieltief. Foto van Herman Posthumus van steen 196 V die hier sinds 1971 op de kaart voorkomt.
De dag na de Dukdalftocht lopen Wilma en ik nog van 199 naar 198 I. Deze laatste is nauwelijks bereikbaar door het hoge onkruid (brandnetels).
← Grenssteen 198 met telelens en kraai
© Op alle foto's rust het auteursrecht.
Vraag s.v.p. vooraf om toestemming als je foto's gebruiken wilt.©