Deze oude grenssteen uit de Spaans-Oostenrijkse tijd (1713) stond op de voormalige gemeentegrens. Het onderstuk, een hardstenen (blauwe zandsteen) stond op deze plaats vanaf de vervanging van de houten palen na 1713. Als markering der staatsgrenzen tussen de Staatse Nederlanden en de Oostenrijkse Nederlanden. (Heerlijkheid Ubach). Vanaf 1923 is bekend dat op deze steen een eenvoudig ijzeren kruiswas geplaatst. Oorspronkelijk stond deze steen aan de Vossenweg.

In de jaren '80 stond deze steen bij Scholengemeenschap Brandenberg aan de Graafstraat en is destijds van de ondergang gered door Heemkundevereniging Landgraaf. 

Brunssum kent nog minimaal 1 Oostenrijker volledig in takt, te vinden voor het gemeentehuis, Lindeplein 1.

Nr. 2 aan de Nieuwehagenerweg is waarschijnlijk vervangen.

Voor de nrs. 3 en 4 moet nader onderzoek plaatsvinden.

Moelingen is rijk aan Oostenrijkse grenspalen, wat mede komt doordat van de ooit gevonden en uit de Berwinne opgeviste 14 Oostenrijkse grenspalen er 7 stuks aan Moelingen zijn geschonken. De andere 7 werden aan Visé gegeven.
Dit is enigszins opmerkelijk omdat Visé niets met Habsburg had, het viel nl. onder het prinsbisdom Luik (waar we de grenssteen 'Tombe Prince du Liège' van kennen).

Vier van de 7 Oostenrijkers staan voor het voormalig gemeentehuis aan de Dorpsstraat te Moelingen en 1 staat hier schuin tegenover langs de river 'de Berwijn'. Een zesde kan nog staan langs 'de Berwijn' aan de 'Rue de la Berwinne. Ik moet dit nog nader onderzoeken.

Met Aafko trof ik op 4 juli 2025, geheel bij toeval, 3 herplaatste Oostenrijkse grenspalen aan, op de speelweide achter genoemd gemeentehuis.
Ik doe nog navraag naar de herkomst van deze 3.

Rob, Aafko en ik hebben deze steen aan de

Rue de l’ Ecluse/Quai Basse Meuse

niet aangetroffen. Er vinden grootschalige bouwwerkzaamheden plaats. We hopen dat de steen voorafgaand is veilig gesteld.Het huis op de achtergrond van de 2e foto, is afgebroken. 

In Westdorpe staan nog 4 Oostenrijkse grenspalen. Drie zijn publiek toegankelijk, 1 staat in de tuin achter een woonhuis.

Sluis kent 2 opmerkelijke plaatsen met Oostenrijkers.

De eerste treffen we aan in de muur van

Museum Het Belfort, Groote Markt 1, 4524 CD Sluis.

Op de locatie aan de Damse Vaart in Sluis treffen we maar liefst 5 Oostenrijkers. Twee hiervan kennen een zgn. meesterteken.

Sluis kent 2 opmerkelijke plaatsen met Oostenrijkers.

De tweede treffen aan de Damse Vaart in Sluis aan. Maar liefst 4 Oostenrijkers staan hier op een rij.

Twee hiervan kennen een zgn. meesterteken.

Ertussen in staat de zgn. 'Vrije van Sluis'. Hierover later meer.

Tussen de 4 Oostenrijkse grenspalen staat de zgn. 'Vrij van Sluis'.

Medio 1580 trad, tijdens de Opstand tegen het Spaanse bewind een deel van de schepenen van 'het Brugs Vrije', toe tot de Unie van Utrecht. 

Nadat in 1584 Brugge weer werd veroverd en aan Parma werd toegevoegd, bleef 'het Oost Vrije' trouw aan de Unie en en werd in 1586 ontheven van onderhorigheid aan Brugge.

Door de Staten generaal werden de schepenen van deze gebieden, dat nu ongeveer West-Zeeuws Vlaanderen beslaat, beëdigd tot het 'College ‘s Lands van de Vrijen te Sluis', hetgeen kortweg het "Vrije van Sluis" werd genoemd.

In 1604 werden Sluis en het Eiland van Cadzand veroverd door de Staatsen. ' Het Vrije van Sluis' werd een deel van Staats-Vlaanderen en kwam daarmee onder bestuur van de Staten-Generaal.

De grenspaal van 't Vrije van Sluis is de middelste van de vijf palen. Hij dateert uit 1660 en is het resultaat van een overeenkomst tussen het stadsbestuur van Sluis en het College van 's Lands van den Vrije van Sluis ten aanzien van enkele geschilpunten en over de grenzen van de jurisdicties.

Waarschijnlijk is dit de paal die aan de Oostpoort van Sluis heeft gestaan. 

Aan de Roden-Ossestraat in het buitengebied
van Knokke-Heist staat deze Oostenrijker

© Op alle foto's rust het auteursrecht.
Vraag s.v.p. vooraf om toestemming als je foto's gebruiken wilt.©